اثر تغییرات دما و پتانسیل اعمالی بر عملکرد جدایش کاتدی پوشش اپوکسی حاوی پیگمنت ضدخوردگی نسل دوم برپایه فسفات

افزودن پیگمنت‌های ضدخوردگی به فرمولاسیون پوشش‎ها یکی از روش‌های موثر بر مقاومت آنها در برابر جدایش کاتدی به حساب می‌آید. در این راستا، به‎کارگیری نسل‌های جدید پیگمنت‌های ضدخوردگی برپایه فسفات به‌عنوان راهکاری قابل اعتنا برای کاهش اختلاف موجود بین سطح بازدارندگی ترکیبات سمی بر پایه کرومات و جایگزین سنتی‌شان (پیگمنت فسفات روی) به‌شمار می‌رود. در این پژوهش، علاوه‌بر مطالعه نقش فسفات روی آلومینیوم به‌عنوان پیگمنت ضدخوردگی نسل دوم برپایه فسفات در عملکرد حفاظتی پوشش اپوکسی- پلی آمید با استفاده از تکنیک نویز الکتروشیمیایی، تاثیر اصلاح ساختار پیگمنت فسفات روی بر مقاومت پوشش در برابر جدایش کاتدی نیز مورد بررسی قرار گرفت. در حضور پیگمنت اصلاح شده، استحکام چسبندگی بیشتر و نرخ جدایش کاتدی کمتر پوشش، به کنترل pH به‌صورت موضعی در ناحیه جدایش و رسوب لایه‌ای محافظ برروی سطح ارتباط داده شد که این مساله توسط پارامترهای مستخرج از تکنیک طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی به اثبات رسید. اگرچه افزایش دما و پتانسیل کاتدی اعمالی به رشد بیشتر مناطق جدایش انجامید، اما پیگمنت فسفات روی آلومینیوم همچنان نقش موثرتری را در مقاوم نمودن پرایمر اپوکسی در برابر این پدیده مخرب ایفا نمود